Ciddiyete davetiyem var, gelir misin?

Lafa bak lafa; "seni ciddiyete davet ediyorum". Gören de anası, siyaset meydanı izlerken doğurdu sanacak. Şöyle bir düşünürsek, bu lafı söyleyen insan;
- Öncesinde, kaale alınmayacak kadar saçma şeyler söylemiş,
- Kendi geyiğini çevirmiş, bitirmiş ve sıkıldığı için konuyu değiştirmeye çalışıyor,
- Anlattığı şeyi dinlettiremeyecek kadar ezik bir kişiliğe sahip olabilir.

Lafı işiteni düşünecek olursak;
- Döndürdüğü geyikten gayet memnun (ki devam ediyor),
- Karşısındaki ciddi birşeyler anlatmaya çalışsa da onu kaale almayacak (kişiliğinden veya karşısındakiyle ilişkilerinden kaynaklanıyor olabilir) birisidir -kuvvetle muhtemel-.

Şimdi bu 2 ayrı tespiti, birbiriyle eşleştirelim. Oldu mu? Olmadı. Eşleşmezler, o konuşma ciddi bir hale bürünmez. Lafı işitenin boynunu bükmesini sağlayacak tek bir ihtimal var, o da; çevrede başka birilerinin bulunması. Örneğin; sınıf, ofis vb. Böyle bi durumda, geyiksever kardeşimiz sadece boynunu eğip susacaktır, yani ciddi bir diyalog olmayacaktır yine (monolog olabilir, o konumuzun dışında).

Yani, bu söz söylendikten sonra amaca ulaşabilmek gibi bir ihtimal yok! O zaman muhabbetin içine sıçmamak namına, bu sözü söylemeyip geyiği devam ettirmek gerekir.

Kısacası, beni ciddiyete falan davet etmeyin arkadaşım. Standartları kim koyuyor? Ben istersem ciddi olurum mesela, aksi takdirde inadına daha bi ibneleşirim, daha bi totoş olur muhabbetin içine senden önce ben sıçarım. Ok ?